Over de film
Het is een normale doordeweekse dag. De twintigjarige student Steven past een avondje op de één jaar oude Levy bij zijn vertrouwde oppasadres. Door een stom, bijna terloops ongeluk laat hij het leven van Levy uit zijn handen glippen. Gedreven door schuld neemt hij beslissingen waarvan hij nooit had gedacht dat hij die zou kunnen maken.
Het idee van de film ontstond bij Bart en Sophie tijdens een dagelijks treinritje, terwijl hun oog viel op een baby en haar babysitter. Omdat ze ook zelf ervaring hadden als babysitter, borrelde de vraag op wat je zou doen als er iets mis zou gaan met het kind van iemand anders. “Zouden wij het onszelf kunnen vergeven? Nadat we er even over gepraat hadden, kwam de centrale vraag omhoog: hoe ver zou je gaan in het ontkennen van deze verschrikkelijke realiteit? Vanaf dat punt zijn we gaan schrijven en fantaseren.”
Ondanks het zware thema deed de film het goed op enkele buitenlandse festivals, met onder meer selecties op het prestigieuze Interfilm Berlin en Odense International Film Festival.