* INTERNATIONALE PREMIÈRE * Het gevoel helemaal klaar te zijn met de consumptiemaatschappij herkent bijna iedereen. Maar slechts weinigen keren die maatschappij ook helemaal de rug toe om zich terug te trekken in grot. Deze kluizenaars zijn vaak een dankbaar onderwerp voor filmmakers.
In Caveman Bill heeft regisseur David Curtis er weer een ontdekt. Maar Bill is minder exotisch dan de titel doet vermoeden. Zijn imposante baard en aftandse bril voldoen aan het cliché, verder maakt Bill geregeld contact met het dorp aan de andere kant van de rivier in Canada waar hij op uitkijkt, alsof hij er iedere dag aan wil worden herinnerd waarom hij hier zit en niet daar.
Jaloersmakend zijn zijn ironie en zelfspot, waarmee hij zijn positie en de maatschappij treffend becommentarieert. Prachtig zijn de scènes waarin hij zijn oude klassenfoto door zijn handen laat gaan, de lokale afvalbelt afstruint of zijn kasten en kratten naar veiliger hoogte sleept. Dat laatste is nodig omdat het waterpeil in de rivier stijgt en Bills grot onder water loopt. Want ook kluizenaars ontkomen niet aan de klimaatverandering. Hij is dan ook niet verwonderd als er op een dag een rotsblok op zijn dak valt, tot hij merkt dat het geen steen is maar een toerist die zich ergens boven heeft verstapt.
