Uiterst vriendelijk, gehard door alle weersomstandigheden en vooral onwaarschijnlijk toegewijd zijn de Tibetaanse boeddhistische nonnen uit het gigantische kloostercomplex Yarchen Gar op de Tibetaanse hoogvlakte. De Chinese regisseur Jin Huaqing kreeg de kans om de duizenden nonnen te filmen waar nooit een buitenstaander toegang krijgt, zoals in hun zelfgetimmerde en dus krakkemikkige meditatieschuurtjes en ook als ze te rade gaan met hun vragen bij de arts en hun spirituele leraar.
Dit levert even unieke als sprookjesachtige beelden op. Als de nonnen allemaal in hun karmozijnrode gewaad verzamelen lijkt het inderdaad of zich spontaan een ‘dark red forest’ manifesteert. Het nonnenbos beweegt, groeit, past zich aan wind, regen en sneeuw aan en oefent zich in een staat van devotie die haast aan het naïeve grenst. Zoveel overgave is de westerse geest volstrekt onbekend.
We mogen Huaqing dan ook dankbaar zijn voor het op tijd vastleggen van dit kloosterleven, want in zijn ijver om alles wat authentiek Tibetaans is de nek om te draaien heeft de Chinese overheid het overgrote deel van het klooster inmiddels gesloopt. De regisseur laat zien dat een verdreven non zich niet makkelijk uit het veld laat slaan.
